pag nasa mall, supermarket, or kahit saan man ako mapadpad na may saleslady, promo merchandiser and such, i usually make iwas to them. i dont know, there's this 'ilang' factor that i always feel when they are approaching me. but still, i seek for them if i need assistance to products/things i am about to buy. but this adventure of mine somehow changed my impression towards them.
Inofferan ako ng friend ko to attend a gosee/screening for a wellness nurse. dahil one week akong walang pasok and dahil kakatapos lang last sept.ng contract ko sa hospital, i get out of my boredomness abd attend it. nakaka-out of place kasi mag isa lang ako. good thing hindi lang ako yung nag iisang nurse dun. just a little interview and reading spills, then we're invited to another gosee in makati.
feeling ko artista ako. the making-yourself-beautiful and such. feeling ko hindi tama tong pinuntahan ko. hindi ako pumunta para maging commercial model. but to just not make myself "kahiya-hiya" gora na lang kahit 30 percent lang yung confidence ko. idaan na lang natin sa SMILE ^___^
after the event, nakakatawang isipin na i was commended to eat more. sayang daw yung katangkaran ko and i need to attain a BMI of 18.5. pressure lang. haha. nakakaloka lang. okay, lets take it as a compliment but i cannot promise the BMI. gaaaaad!
the thought is...ang hirap pala pag binabalewala ng mga costumers ang simpleng pag offer sa iyo ng isang salesperson. parang nagpapanting yung tenga ko sa agitation pag naririnig ko sila, yung takot na ma-snob sila ng sobra while you can still say no in a nice way to them. or just offer them a simple smile back. kasi yun yung trabaho nila. kahit sandaang tao at costumers yung mang-snob at hindi pumansin at hindi bumili sa kanila. kelangan din natin intindihin na kahit nakakairita na paulit ulit sila, yun yung ikinabubuhay nila, at yung simpleng pagpansin sa kanila yung magbibigay ng pride s kanila na kahit hindi sa lahat ng oras mas tatangkilik ng products nila, masaya pa din sila.
yun lang nashare ko lang. nakakapagod yung lakad ko eh :)
Thursday, October 10, 2013
Saturday, October 5, 2013
Nilibot na ang buong mundo
Di pa rin ako nakukuntento
Makakahanap ng ipapalit
Nang walang babala
Lumipas ay nagbabalik pala
Nalilito na ako hindi na dapat gan'to
Nakaraan ay natapos at napagdaanan na
Bakit na sisindak pa sa t'wing naaalala
Matatauhan na wala ka na pala
Ako sila'y nandito na
Ikaw na lang ang kulang
Anong lunod o lalim ba't 'di na lang
lumutang
Anong pait ang matamis at aking susubukan
Anong silbi ng narito
'Di mo na kailangan
Hindi nga nagtagal ang pagpapanggap na 'to
Kaliwa at kanan harap at likod ano mang
anggulo
Titigan ay bumibigay ako
Damdamin ay kay bigat
Naisip na ang lahat
Wala na ba talaga akong magagawa pa
Ako sila'y nandito na
Ikaw na lang ang kulang
Anong lunod o lalim ba't 'di na lang
lumutang
Anong tamis ang mapait at aking iiwasan
Walang silbi ang narito
'Di mo na kailangan
Wala na bang makakapantay at di na ba
dapat pang maghintay
Ako lang ba ang nagkasala?
Kumakapit sa natitirang sana.
Kung babalik ka pa hanggang kailan kaya?
Ako dito mag aabang na magdutong na ang
patlang
Ang kulang ay mapupunan wala nang
makahahadlang
Wala na yatang hihigit sa pangungulila ko
Iba na bang nagbibigay ng mga kailangan
mo?
Oh sana
Kay higpit ng kapit sa unan kagabi ko
Oh sana
Inaasam muling makatabi at mahalik sana
-Up Dharma Down
Nilibot na ang buong mundo
Di pa rin ako nakukuntento
Makakahanap ng ipapalit
Nang walang babala
Lumipas ay nagbabalik pala
Nalilito na ako hindi na dapat gan'to
Nakaraan ay natapos at napagdaanan na
Bakit na sisindak pa sa t'wing naaalala
Matatauhan na wala ka na pala
Ako sila'y nandito na
Ikaw na lang ang kulang
Anong lunod o lalim ba't 'di na lang
lumutang
Anong pait ang matamis at aking susubukan
Anong silbi ng narito
'Di mo na kailangan
Hindi nga nagtagal ang pagpapanggap na 'to
Kaliwa at kanan harap at likod ano mang
anggulo
Titigan ay bumibigay ako
Damdamin ay kay bigat
Naisip na ang lahat
Wala na ba talaga akong magagawa pa
Ako sila'y nandito na
Ikaw na lang ang kulang
Anong lunod o lalim ba't 'di na lang
lumutang
Anong tamis ang mapait at aking iiwasan
Walang silbi ang narito
'Di mo na kailangan
Wala na bang makakapantay at di na ba
dapat pang maghintay
Ako lang ba ang nagkasala?
Kumakapit sa natitirang sana.
Kung babalik ka pa hanggang kailan kaya?
Ako dito mag aabang na magdutong na ang
patlang
Ang kulang ay mapupunan wala nang
makahahadlang
Wala na yatang hihigit sa pangungulila ko
Iba na bang nagbibigay ng mga kailangan
mo?
Oh sana
Kay higpit ng kapit sa unan kagabi ko
Oh sana
Inaasam muling makatabi at mahalik sana
-Up Dharma Down
Subscribe to:
Posts (Atom)