Monday, August 20, 2012

Happy birthday to my NURSING CAREER! :)



I remember that happiest moment that has ever happened to me at this exact day last year: ang declaration na isa na akong ganap na NURSE; ang paglabas ng result at pagkakapasa ko sa Nursing Licensure Exam. Haaayy grabe. Yung mga feeling na you were so clueless days before. Yung mga feelings na halos sabihin mo na kay God na wag muna nyang ilabas kasi hindi ka pa ready. Yung mga panahon na wala kang pinagkakapuyatan kundi ang mag blogpost ng mag blogpost, even the night before the result, nagawa mo yun. Anxiety strikes much. But super happy, na abot langit ang ngiting katumbas nug malaman kong I passed J.

Sa loob ng isang taon, kahit papaano, nagagamit ko pa din sa magandang practice ang napaghirapan ko (at ng mga magulang ko.). ang pumasok sa Nursing world ng apat na taon, isama mo na ang review, ay napaka-stressful. Pero worth it naman. Kasi yung naging trabaho ko ay somehow related pa din sa field ko.
Sa dinami-dami ng experience na naranasan ko, sa dinami-rami din ang na earn ko na ganito: Pagod, puyat, stress, toxic. Lahat yata yan napagdaanan ko na. dami ko na ding natutunan, from first aid techniques,  injections, meds, labor and delivery, etc. Madami na din akong fears na na-overcome. Nakaya ko nang maging independent sa mga bagay na dati, eh, gusto kong may nagsusupervise sa akin. But at the end, yung simple ‘thank you’s ng patients, saka yung malamang in good health sila ang makakapagbigay sa iyo ng kaginhawaan, na after all that hardships, nakatulong ka pa din sa ibang tao.

Minsan, sa hindi mo inaasahang mga panahon, may mga times na name-misunderstood ka pa din. Yung mga tipong hindi mo lang sila natulungan ng husto, or humingi sila ng tulong pero hindi mo nagawa kasi hindi na sakop ng trabaho mo, eh masama na ang loob sa iyo. Yung naka-uniform ka na, mukha ka pa ding unprofessional sa paningin nila. Yung mga ganung chever? Pero okay lang, kasi mas madami pa din yung makakaalala sa mukha mo at sasabihing “siya yung nag-asikaso/tumulong  sa akin nung…”

Alam mo yung tawag na “passion”? parang kahit na hindi ganun kataas ang compensation ng nurses sa pilipinas, eh, hindi mo pa din kayang iwanan yung trabaho mo for another job unrelated to your course/career. Oo, ang pagiging nurse na siguro ang pinakamahirap na trabaho sa mundo, kasi hawak ng isang nurse ang buhay ng isang tao. Pag hindi ka marunong, pwedeng ikamatay ito ng pasyente nya. Hawaak nya ang buhay mula pagkasilang, sa pinaka-critical na condition, recovery from sickness, maintaining good health, even until death. Kung walang nurses, wala na sigurong taong gagaling sa sakit.

Pero syempre, hindi nagtatapos ang adventure ng pagiging nurse ko sa lahat ng naranasan ko ng isang taon. di ba nga, the higher the years of XP, the competent you are. Kaya, after one year, gusto ko din ng new environment, ng new field, and another specialty. Tuluy-tuloy lang ang pangarap hanggang sa makamit.

THANK YOU kay GOD, for a year of fruitful experiences in this career, for the strength to do this job, for every guidance He gave me, and for all the blessings He showered. To those people who were always there to support me with this career, na kahit nasa baba pa lang ako, na kahit nagsisimula pa lang ako ditto, nandyan lang lagi sila para maging proud sa kung ano ako at sa kung anon a ang narating ko. To my MPLICHC family/buddies, na stepping stone ng career na ito (and until now na andun pa din ako), thank you sa pagtanggap, and sa lahat ng naitulong at naituro nila sa akin. Sobrang bawing-bawi ako sa experience with them. At sa lahat ng nabahagian ko ng tulong, especially yung mga bumawi at nagbalik, thank you J

"Nursing care comes in many forms. Sometimes, it is the ability to make someone feel physically comfortable by various means. Other times it is the ability to improve the body’s ability to achieve or maintain health. But often it is an uncanny yet well honed knack to see beyond the obvious and address, in some way, the deeper needs of the human soul."
~Donna Wilk Cardillo, A Daybook for Beginning Nurses



Happy in a year of being a Nurse, and still counting. o:))

Wednesday, August 8, 2012

"Rain"

oh how I so love rainy days especially when you were in the comfort of our own home, cuddling yourself under a warm blanket, even on a senti mode, listening to soft music, or even sleeping all day.

but what if sobra na yung ulan? yung mga tipong ayaw nang tumigil pa? then all you can see is news flashed on television, floods everywhere, people going here to there evacuating themselves, people in danger, people soaked under the rain, crying children being rescued? can you take to see these all while you were just there sitting prettily on the comfort of your couch?

grabe nakakatakot lang.

Pinaka hindi ko talaga makakalimutan yung napanood ko sa channel 2. yung batang nirescue sa fairview na para lang maitawid sa kabilang side eh nag-ala-Rapelling ang eksena nila nung rescuer. eh alam mo yung feeling ng tumitili ka habang nakikita mong muntik silang mahulog sa rumaragasang tubig baha! thank God malapit na sila sa dulo, as in isang inat na lang.

sa buong araw na kahit nasa duty ka, at ang karamay niyo sa information ay television, ang hirap ng feeling na nakikita lahat ng hindi magandang dulot ng masamang panahon. hayy. hindi pa bagyo ito, what if kung bagyo pa? anu na lang tayo? wash out na? hayyz.ang hirap makita ng situation. yeah super affected ako kahit hindi ako/kami inabot ng pagkakasalanta sa habagat na ito. nakakasalanta naman ng damdamin ang makakita ng mga ganung scenarios.


God, I pray na sana po matapos na talaga ito. para makabangon na po ulit kaming lahat sa damage. para po wala nang mapahamak pang lalo. para po maging normal na ulit ang pamumuhay ng karamihan. para po wala nang lalo pang maperwisyo. hindi na po ito para sa amin, kundi para sa mas nangangailangan, para sa mas affected. para po magkaroon na ulit ng kaginhawaan. if You were ever teaching us/them a lesson, siguro naman po they have learned a lot naman na. tulungan nyo pong maging okay na ang lahat. Amen.

Rain is good, and relaxing. But too much rain causes too much damage and stressful.