a month after a new year has begun, new happenings and new challenges had just happened to me, again. tama nga na dahil bagong taon, eh maraming bago. pero hindi naman nalayo sa pagiging iba ang araw-araw. the same people you are with almost everyday, the same places where you are, the same routines. masaya pa rin, may mga araw na namomroblema nanaman sa case, o kung saan-saan, may mga times din na ‘di mo pa rin maiwasan na may makaalitan ka. hanggang sa masasabi mo na lang, “haaaay naku, buhay nga naman (parang life!)”
the comeback
magmula ng bumalik na ulit yung pasukan, akala ko, kakagisnan ko pa rin yung buhay na kinagisnan ko bago mag Christmas break. yung tipong itutuloy lang yung mga naiwang topics, as usual, normal lecture lang. minsan man akong naghangad na maging satisfied ako sa studies ko ngayon, dahil aminado ako na meron talaga akong ‘dissatisfaction’ na naramdaman since pumasok yung third year college life ko. (sabi ko na nga ba, malas talaga ako ‘pag third year, parang nung third year high school lang..haha). but you know what? hindi rin naman ako binigo ni bro kahit papa’no.
21 January 2010: birthday ni kevin, at the same time, ipinatawag kami ng school for general assembly. not knowing at first kung anong mangyayari, pero matagal nang haka-haka at pino-post ng ilan sa facebook ang pagbabalik ng isang taong minsan nawala sa school: si dean. maraming speculations ang umikot last year sa school, kaya ayun, bigla siyang naglaho at isang memo posted on bulletin board na lang ang iniwan niyang bakas. sadly, kasabay nun, pati yung health care team, na nagturo sa ‘min for a year, nawala na din. malungkot syempre, simula nun kulang na kulang na kami. marami kaming natututunan, pero not enough to be able for memorization, hindi katulad nung health care na kulang na lang kabisado mo na lahat ng hand-outs mo dahil sa recitations. Hindi na namin lubos akalaing babalik pa sila. well, anyway, back to the assembly, nagulat na lang ako that for one moment, unti-unti silang naglalabasan sa likod namin. i mean “they’re back! they were totally back!” akala mo para silang artistang tinitilian at pinapalakpakan that time as they were entering the gym. wala na lang akong nagawa kundi yakapin si mitch sa sobrang galak. naalala ko yung status message ko sa facebook the night before: “sana lahat ng magbabalik, at babalik pa (daw) will be for good. nytz!!” maraming masaya, parang nabuhayan ang karamihan. nawalan pa ng duty ng dahil lang dun. ramdam na ng karamihan ang swerte. pero sa lahat ng nagbalik, hindi na naming sana siya nais na bumalik pero wala naming magagawa dahil sa lakas ng kapit: walang iba kundi ang kaisa-isang 3.0 ng TOR ko.
ganun pa rin naman ang mga sumunod na araw. ‘di pa namin ramdam yung epekto ng pagbabalik nila. ‘di pa naman kasi namin iniisip yun dahil ‘di naming expect na maaapektuhan agad yung batch namin. we expect its effectively pag 4th year na kami. pero ‘di namin expected na pati kami, mapapalitan na ng lecturer.
Hindi lingid sa kaalaman ng marami sa ‘min yung mga katsismisang bumabalot sa school. pero most of the time, ‘di na rin naming pinaniniwalaan. This time, I would not expect that all that issues are proven true.at ng dahil dun, sudden changes are happening. Maganda nga yung idudlot ng pagbabalik at pagpapalit ng lecturer naming, pero ‘di namin maiwasang magulat na lang. culture shock, ika nga. Ok sana kung pinatapos muna yung semester bago nagkaroon ng changes. As a student, marami na rin ang nacoconfuse. Hindi na peaceful ang school. daig pa nila mga bata kung mag-away away. Although things are well explained to us, still, most of us called it “unfair”.
Ang sad ‘di ba? Sad din para sa ‘kin yun kahit walang dapat ika-sad. Si sir del din yung mismong nagtatak sa isip ko ng mga katagang ito nung siya yung aalis: “kahit sino mang c.i or lecturer yung nasa harap mo, you have to treasure what you are learning”. As I said, hindi nga kamemo-memoryado lahat ng natutunan ko for the past one and a half semester, still I tried to learn and I deserved a good grade. Sa sobrang generous niya, ‘di niya kami pinabayaang bumagsak. He knows what we want and what we’ve expect from him, and he gave it. Kaya, mamimiss ko din siya as a lecturer kahit ganun siya. Kahit nainis ako ng bongga nung bday ni van na pinatagal yung lecture namin. kahit minsan siyang late. At kahit inaasar niya ko ng madalas.
Life has never been fair to us talaga. Everything that is back was believed to be always for good. but everything that is good will be taken back or away to you. may mga ilan na hindi mo alam kung minsan mo bang naging pag-aari dahil ang sabi ay babalik sa ‘yo. Pero may mga ilan na kailanman hindi mo naman naging pag-aari pero bumabalik sa iyo. Hanggang sa isang araw, hindi mo na silang kayang tanggapin o palisanin ng buhay mo.
Prognosis: prepare to study to your hardest level next week.
Date written: January 31, 2010
the comeback
magmula ng bumalik na ulit yung pasukan, akala ko, kakagisnan ko pa rin yung buhay na kinagisnan ko bago mag Christmas break. yung tipong itutuloy lang yung mga naiwang topics, as usual, normal lecture lang. minsan man akong naghangad na maging satisfied ako sa studies ko ngayon, dahil aminado ako na meron talaga akong ‘dissatisfaction’ na naramdaman since pumasok yung third year college life ko. (sabi ko na nga ba, malas talaga ako ‘pag third year, parang nung third year high school lang..haha). but you know what? hindi rin naman ako binigo ni bro kahit papa’no.
21 January 2010: birthday ni kevin, at the same time, ipinatawag kami ng school for general assembly. not knowing at first kung anong mangyayari, pero matagal nang haka-haka at pino-post ng ilan sa facebook ang pagbabalik ng isang taong minsan nawala sa school: si dean. maraming speculations ang umikot last year sa school, kaya ayun, bigla siyang naglaho at isang memo posted on bulletin board na lang ang iniwan niyang bakas. sadly, kasabay nun, pati yung health care team, na nagturo sa ‘min for a year, nawala na din. malungkot syempre, simula nun kulang na kulang na kami. marami kaming natututunan, pero not enough to be able for memorization, hindi katulad nung health care na kulang na lang kabisado mo na lahat ng hand-outs mo dahil sa recitations. Hindi na namin lubos akalaing babalik pa sila. well, anyway, back to the assembly, nagulat na lang ako that for one moment, unti-unti silang naglalabasan sa likod namin. i mean “they’re back! they were totally back!” akala mo para silang artistang tinitilian at pinapalakpakan that time as they were entering the gym. wala na lang akong nagawa kundi yakapin si mitch sa sobrang galak. naalala ko yung status message ko sa facebook the night before: “sana lahat ng magbabalik, at babalik pa (daw) will be for good. nytz!!” maraming masaya, parang nabuhayan ang karamihan. nawalan pa ng duty ng dahil lang dun. ramdam na ng karamihan ang swerte. pero sa lahat ng nagbalik, hindi na naming sana siya nais na bumalik pero wala naming magagawa dahil sa lakas ng kapit: walang iba kundi ang kaisa-isang 3.0 ng TOR ko.
ganun pa rin naman ang mga sumunod na araw. ‘di pa namin ramdam yung epekto ng pagbabalik nila. ‘di pa naman kasi namin iniisip yun dahil ‘di naming expect na maaapektuhan agad yung batch namin. we expect its effectively pag 4th year na kami. pero ‘di namin expected na pati kami, mapapalitan na ng lecturer.
Hindi lingid sa kaalaman ng marami sa ‘min yung mga katsismisang bumabalot sa school. pero most of the time, ‘di na rin naming pinaniniwalaan. This time, I would not expect that all that issues are proven true.at ng dahil dun, sudden changes are happening. Maganda nga yung idudlot ng pagbabalik at pagpapalit ng lecturer naming, pero ‘di namin maiwasang magulat na lang. culture shock, ika nga. Ok sana kung pinatapos muna yung semester bago nagkaroon ng changes. As a student, marami na rin ang nacoconfuse. Hindi na peaceful ang school. daig pa nila mga bata kung mag-away away. Although things are well explained to us, still, most of us called it “unfair”.
Ang sad ‘di ba? Sad din para sa ‘kin yun kahit walang dapat ika-sad. Si sir del din yung mismong nagtatak sa isip ko ng mga katagang ito nung siya yung aalis: “kahit sino mang c.i or lecturer yung nasa harap mo, you have to treasure what you are learning”. As I said, hindi nga kamemo-memoryado lahat ng natutunan ko for the past one and a half semester, still I tried to learn and I deserved a good grade. Sa sobrang generous niya, ‘di niya kami pinabayaang bumagsak. He knows what we want and what we’ve expect from him, and he gave it. Kaya, mamimiss ko din siya as a lecturer kahit ganun siya. Kahit nainis ako ng bongga nung bday ni van na pinatagal yung lecture namin. kahit minsan siyang late. At kahit inaasar niya ko ng madalas.
Life has never been fair to us talaga. Everything that is back was believed to be always for good. but everything that is good will be taken back or away to you. may mga ilan na hindi mo alam kung minsan mo bang naging pag-aari dahil ang sabi ay babalik sa ‘yo. Pero may mga ilan na kailanman hindi mo naman naging pag-aari pero bumabalik sa iyo. Hanggang sa isang araw, hindi mo na silang kayang tanggapin o palisanin ng buhay mo.
Prognosis: prepare to study to your hardest level next week.
Date written: January 31, 2010
